گیاه کیوی بومی جنوب چین است و از چین به نیوزلند برده شد و در آنجا به صورت تجاری کشت شد. میوه آن تخم مرغی شکل، پوشیده از پوست قهوه ای و کرکی و گوشت آن سبز روشن است.
سالانه حدود 100 هزار تن کیوی مازندران در ایران تولید می شود.
ایتالیا با تولید سالانه 500 هزار تن اولین تولیدکننده این میوه و نیوزلند و شیلی به ترتیب دومین و سومین تولیدکننده این میوه هستند و ایران با تولید سالانه حدودا سالانه چهارمین تولیدکننده کیوی در جهان است.
200000 تن بیش از 8000 هکتار در ایران زیر کشت کیوی است و بیشتر آن در شمال ایران به ویژه استان های گیلان و مازندران است و تولید سالانه این میوه رو به افزایش است.
استان مازندران با تولید سالانه بیش از 120 هزار تن کیوی قطب تولید این میوه است و پس از آن استان گیلان دومین استان تولید کننده این محصول است.
برداشت کیوی در ایران از اواسط آبان آغاز می شود.
مشخصات یک کیوی خوب کیوی
را بین انگشتان خود قرار دهید، در صورت احساس نرمی به دلیل فشار جزئی می توانید از خرید آن اجتناب کنید. کیوی را می توان در دمای اتاق نگهداری کرد و برای چند روز نگهداری کرد.
این تصور که هر چه بزرگتر، مقدار بیشتری از مواد مغذی در میوه ها وجود داشته باشد اشتباه است، اندازه میوه بر مقدار مواد مغذی موجود در آن تأثیری ندارد.
ویتامین C کیوی بیشتر از پرتقال است. ویتامین C موجود در کیوی 5 برابر لیمو و بیش از دو برابر پرتقال است و مواد مغذی و فواید آن چندین برابر سیب است.
دانه های سیاه موجود در کیوی حاوی ویتامین D هستند. کیوی کالری بسیار کمی دارد و در 100 گرم کیوی 48 کالری وجود دارد.
پتاسیم کیوی بیشتر از موز است. همچنین دارای منیزیم، مس، آهن و فسفر خوبی است. کیوی دارای خواص غذایی بالا و کالری بسیار کم است.
یکی از بهترین خواص کیوی خاصیت ضد یبوست آن به دلیل فیبر زیاد آن است. پوست کیوی حاوی مقدار زیادی ویتامین E است، اگر حساسیت ندارید، کیوی را خوب بشویید و با پوست بخورید.
توجه
این میوه حاوی اگزالات است. به همین دلیل مصرف کیوی برای افرادی که مستعد ابتلا به سنگ کلیه و کیسه صفرا هستند باید با احتیاط مصرف شود.
همچنین اگزالات موجود در این میوه از جذب کلسیم جلوگیری می کند. بنابراین این میوه باید حداقل 2 ساعت قبل و بعد از مصرف لبنیات مصرف شود.
