اگر برگهای تازه ریخته شده مستقیماً بدون کمپوست به خاک برگ اضافه شوند، میکروب‌هایی که برگها را تجزیه می‌کنند برای نیتروژن خاک با گیاهان در حال رشد رقابت می‌کنند.
مبود موقت نیتروژن ناشی از میکروب ها می تواند رشد گیاه را کاهش دهد. برای کاهش یا حذف این رقابت برای نیتروژن، کمپوست کردن برگها قبل از ترکیب آنها در خاک توصیه می شود.
بیشتر خاک های نیوجرسی نیاز به افزایش ½ تا 1٪ در مواد آلی دارند. خاک‌های شنی مانند ماسه‌های لومی و ماسه‌ها و خاک‌هایی با محتوای رس بسیار بالا با افزایش محتوای آلی بیشترین بهبود را دارند.
از جمله مزایای حاصل از افزودن کمپوست برگ به خاک نیوجرسی عبارتند از:
خسارت خشکسالی به گیاهان به دلیل افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک برگ کاهش می یابد، شیب خاک برگ بهبود یافته و کشت خاک را آسان تر می کند.
مقادیر بسیار کمی از 16 عنصر ضروری مورد نیاز برای رشد گیاه تامین می شود، اثرات نامطلوب قلیائیت زیاد، اسیدیته یا کود دهی بیش از حد با بافر اضافه شده به خاک کاهش می یابد.
ظرفیت تبادل کاتیونی خاک افزایش می‌یابد و خاک را قادر می‌سازد تا مواد مغذی بیشتری را برای مدت طولانی‌تری نگهداری کند.
تجزیه مواد آلی اسیدهای آلی تولید می کند که با یون های آهن و آلومینیوم ترکیب می شوند .
و در نتیجه سمیت بالقوه آنها برای گیاهان کاهش می یابد.
این همچنین فسفر بیشتری را برای گیاهان در دسترس قرار می دهد زیرا آهن و آلومینیوم رایگان می توانند فسفات ها را به هم ببندند.
مواد آلی اضافه شده منبع غذایی برای میکروارگانیسم های خاکی مطلوب فراهم می کند.
وقتی کمپوست در خاک گنجانده شود یا در مالچ نازکی به ضخامت 1/16 تا 1/8 اینچ استفاده شود، به جوانه زدن بذرها کمک می کند.
به طور کلی، کمپوست خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک را بهبود می بخشد.
با این حال، کمپوست برگ معمولاً به عنوان کود در نظر گرفته نمی شود زیرا محتوای مواد مغذی آن بسیار کم است. در درجه اول به عنوان یک اصلاح کننده ارگانیک و یک نرم کننده خاک عمل می کند.
میزان نیتروژن برگهای کمپوست شده به صورت خشک حدود ½ تا 1 درصد وزنی است.
