ادویه جات همه از مزارع آسیا و آفریقا وارد می شد ادویه کاری خورشتی که باعث گرانی آنها شد از قرن هشتم تا پانزدهم، جمهوری ونیز انحصار تجارت ادویه با خاورمیانه را در اختیار داشت.
و از این موقعیت برای تسلط بر جمهوری‌های دریایی ایتالیایی و دولت شهرها استفاده می‌کرد. تجارت منطقه را ثروتمند کرد.
تخمین زده شده است که حدود 1000 تن فلفل و 1000 تن از سایر ادویه های رایج در اواخر قرون وسطی هر سال به اروپای غربی وارد می شد . ارزش این کالاها معادل عرضه سالانه غلات برای 1.5 میلیون نفر بود.
منحصر به فردترین آن زعفران بود، به همان اندازه به دلیل رنگ زرد متمایل به قرمز و طعم آن استفاده می شود. ادویه هایی که اکنون در غذاهای اروپایی در هاله ای از ابهام قرار گرفته اند عبارتند از:
دانه های بهشتی ، یکی از خویشاوندان هل که بیشتر جایگزین فلفل در اواخر قرون وسطی در آشپزی فرانسه شمالی شده است، فلفل بلند ، گرز ، سنجد ، گلنگال و مکعب .
اسپانیا و پرتغال علاقه مند به جستجوی مسیرهای جدیدی برای تجارت ادویه جات ترشی جات و سایر محصولات ارزشمند از آسیا بودند. کنترل مسیرهای تجاری و مناطق تولید ادویه مهمترین دلایلی بود.
که واسکو داگاما دریانورد پرتغالی در سال 1499 به هند سفر کرد . قیمتی از آنهایی که ونیز خواسته است.
تقریباً در همان زمان، کریستف کلمب از دنیای جدید بازگشت . او برای سرمایه گذاران ادویه های جدید موجود در آنجا را توضیح داد.
یکی دیگر از منابع رقابت در تجارت ادویه در قرن 15 و 16 راگوزان از جمهوری دریایی دوبرونیک در جنوب کرواسی بودند.
قدرت نظامی Afonso de Albuquerque (1453-1515) به پرتغالی ها اجازه داد تا کنترل مسیرهای دریایی به هند را در دست بگیرند.
در سال 1506 جزیره سقطری در دهانه دریای سرخ و در سال 1507 اورمز در خلیج فارس را تصرف کرد . از زمانی که نایب السلطنه هند شد ، در سال 1510 گوا در هند و مالاکا در شبه جزیره مالایی را تصرف کرد.
در سال 1511. پرتغالی ها اکنون می توانستند مستقیماً با سیام ، چین و جزایر مالوکو تجارت کنند.
با کشف دنیای جدید، ادویه های جدیدی از جمله فلفل دلمه ای ، فلفل چیلی ، وانیل و شکلات به وجود آمد. این پیشرفت باعث شد تجارت ادویه، با آمریکا که دیر وارد شده با چاشنی های جدیدش، تا قرن نوزدهم سودآور باشد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.